Eğitimde Gelecek Arayışları Cilt II

Özet

Osmanlı klasik döneminin ilkokulları olan Sıbyan Mektepleri’nin öğretimden ziyade temel eğitim kurumları olduğunu söylemek yanlış olmaz. Bu kurumlardan elde
edilmesi hedeflenen faydaların başında talebelerin, terbiye olarak adlandırılan, temel
bir disipline tabi tutulmaları yer almıştır. XIX. yüzyıla kadar terbiyenin her mektebin
öğretmeninin kişisel uygulamalarına bağlı bir konu olduğu kabul edilmiştir. Tanzimat
döneminde programı ve müfredatı ıslah edilen Sıbyan Mektepleri öğretmenlerinin
terbiye konusundaki yetkilerinin belirlenmesi hedeflenmiştir. 1847’de yayınlanan bir
talimatnameyle cezalandırmaya neden olacak suç ve davranışlar ilk defa belirlenmiştir. Talimatname bu yönüyle bir disiplin yönetmeliği niteliği arz etmektedir.
II. Meşrutiyet döneminde talim ve terbiyede talebelere azim, teşebbüs, cesaret, sabır
ve sebat gibi ahlaki vasıf ve karakterlerin kazandırılması ön planda tutulmaya başlanmıştır. 1914 yılından itibaren Telif ve Tercüme Dairesinin çalışmaları kapsamında, yeni
eğitim modeline uygun olarak çok sayıda çeviri eser yayınlanmıştır. Bu dairenin yayınları arasında, Irénée Carré ve Roger Liquier’in Fransızcadan Türkçeye “Mekteblere
Mahsus İlm-i Terbiye-i Etfal” adıyla çevrilen eseri başta gelmektedir. Bildirimizin konusunu oluşturan bu Fransızca eser 1917 yılında (Rumi 1333) Necmeddin Sadak tarafından Türkçeye tercüme edilmiştir. Sıbyan Mektepleri’ne öğretmen yetiştiren Dârülmuallimîn-i Sıbyan (İbtidai Öğretmen Okulu) için yazılmış olan bu eser, Terbiye-i Ahlakiye,
Terbiye-i Bedeniye ve Terbiye-i Zihniye başlıklarını taşıyan üç ana bölümden müteşekkildir.
“İyi bir İbtidai Mektep mualliminin bilmesi ve uygulaması gereken malumatı bir araya getirmiş olan eser, talebelerin zihinsel anlamda, bedensel anlamda ve irade eğitimi anlamında terbiye edilmesi için öğretmenlerin başvuracakları metotları ihtiva etmektedir.

Künye